باد صبا وزیدن ...

وین پرده را دریدن

مردم ز بی هوایی...

.وقت است تو را چشیدن

من از دیار مستان..

تو بت ، بت پرستان

ای عشق از تو جاری

چون باد مرا برقصان

قبله.. خیال رویت

تار دلم ز مویت

گفتند که حج رسیده

محرم شدم.. به کویت

سعی است به چشمت رفتن

دل از جهان چو بستن

با تو چو بال به پرواز

از جذب خاک گذشتن

ای اهل حق و قانون

بر بحر عشق تو کانون

معنای حق چو عشق است

راهی نماند جز جنون

باز کن گره از هزار

بر دل نشین ..ده قرار

جبر است به عشق چو سوختن

نجو ...ز دل اختیار

باد صبا وزیدن ...

وین پرده را دریدن

مردم ز بی هوایی...

.وقت است تو را چشیدن

گفتم به دست.. دل آرم

بر چشم تو گذارم

جز این دل مست ز تو

لایق تو را ..ندارم

گفتی که حق به موسی

گفتا رها کن عصا

کاین چوب خشک ز دستت

در لطف ماست.. اتکا

دل از دستم شد جدا

از بند شدم چون رها

من از چو من تهی شد

جان شد ز لطف خدا

عشق  در غل زمان نیست

جای  شک و گمان نیست

دنبال چه دلیلی...؟

هر چه بجویی آن نیست

من رقصنده به بادم

باد صبا چو دادم

وینگونه رقص مستی

در دام عشق افتادم

دامی که صید صیاد است

در خاک چو جان افتاد ه ست

ای کبریای عالم..سجده بر این لطف تو

بر خاک نیست... بر باده ست